ZİYA SELÇUK

Ziya Selçuk, 1 Mayıs 1961’de, Ankara’da, Gölbaşı ilçesine bağlı Emirler Köyü’nde dünyaya gözlerini açtı.
Onun yaşamı buraya köklenmiş denebilirdi. Zira anne babası şehre göçmeye karar verdiğinde o, yanında bir erkek kalsın diye düşünülerek babaannesi ile köyde bırakılmıştı. Burada henüz minicik bir çocukken, 4,5 yaşında ilkokula başladı. İlkokula gitmek için doğru bir yaş değildi. Ziya da uyum sağlayamadı. Nagehan Alçı’ya bir davette, yıllar sonra silinmeye yüz tutmuş keskin kokan bir anı olarak şöyle anlatacaktı o günleri:
"Öğretmen A harfi çiz diyor, ben ters A çizip, ortasına da iki nokta koyuyorum. Daha küçük bir çocuğum, aklım oyunda. Nereden bileyim A'yı. Köyde gördüğüm ineğin gözlerine benzetiyorum ters A’yı. İçine nokta koyuyorum. Ama bunu anlamadılar. Beni geri zekâlı zannettiler. Sonra şehre gittik, orada da okulda uyum sorunları oldu. Hep kaçardım, bir kez sınıfta kaldım."
Evet, şehre ailesinin yanına gelmişti nihayet; ama zorlanıyordu. Tüm okul yaşamı boyunca arkadaşları ve hatta öğretmenleri, onu farklı ilan etmişti. ‘Ben asosyaldim!’ diye kendine ve o gün bir gazeteciye itiraf edebiliyordu. Ama bugünlere kolay gelmemişti. Yine de başarmıştı ve asosyallikten bir iletişim uzmanına, öğretmene dönüşmüş, nihayetinde Milli Eğitim Bakanlığına uzanan bir yaşamın öyküsüydü bu aynı zamanda.
Evet, insanlarla iletişim kuramıyordu ve sonra bir kitap okudu, hayatını değiştirmeye karar verdi. Kendi cümleleri ile aktarmak gerekirse şöyle ifade ediyordu bu dönüm noktasını:
"İnsanlarla iletişim kuramıyordum. Dediğim gibi ben asosyaldim. Sonra Necip Fazıl’ın, 'Bir Adam Yaratmak’ adlı piyesini okudum ve ben de kendimi yarattım."