Deli Bekir, zaman zaman okuduğunuz gibi okur yazar olmayıp ümmî idi...
O Tarihlerde, Kasaplar içinde çok sevdiği, Berber Hüseyin, adında bir dostu, ahbabı varmış, Aklına $lir dörtlükleri geldiği zaman Berber Hüseyin’e Koşar, ‘’Hüseyin geldiler, geldiler ilham pereleri geldiler’’? diye söylermiş. [1]
Berber Hüseyin’in, Hafızası çok kuvvetli olduğu için, Deli Bekir’in şiirlerini kelimesi kelimesine aklında tutar, sanki fotokopi çekercesinene hafızaya şiirleri nakşedermiş, Berber dostu. Berber Hüseyin’in de, okuma yazması yokmuş...
Okuma yazması olmamasına rağmen, şiirlerini aklında tutar, oradaki esnaflara konusuna göre, yeri geldikçe , söylermiş. Bu şekilde Harbi’nin şiirlerinin unutulmamasını sağlamış, Berber Hüseyin.
Bu çok sevdiği dostu, ahbabı Berber Hüseyin’i, Hıdırlıktaki o günkü Kadı Sekisine davet eder...
—Ben Kadı sekisine gidiyorum. Akşama doğru gel, Orada, nargile içelim, oturalım eylenelim..., der ve sözleşirler.
Hıdırlıktaki, Kadı Sekisinde buluşmaya anlaşırlar, dostu Berber Hüseyin’le...
Deli Bekir akşama doğru Hıdırlığa Kadı Sekine, gider, bekler bekler gelen yok...
Berber Hüseyin’in, müşteriler gelmiş, dükkândan ayırılamamış, Dostu Hüseyin Hıdırlığa Kadı Sekisine o gün gidememiş
Deli Bekir bekler bekler, Berber Hüseyin gelmeyince, Dostu Hüseyin’e darılır.
Hararabi kendi kendine kızmış, sinirlenmiş. Sonra da Berber Hüseyin’e döktürmüş beyiti. Başlamış dostunu hicvetmemeye...[2]
Kırk yıl yağmur yağsa, geçmez mermere
Meğil verme dostum, diye berbere
Diye, sinirli bir şekilde, Hıdırlıktan ayrılmış, Harabi...
[1]-Yazıcıoğlu,Fikri.,Afyon, Evliyaları ve İlim Adamları.,Yıldız Matbaası.,.s,1969,Afyon., s,9
²- Baki, Edip Ali,. Cıloğlu,Deli Bekir,.Doğan Basım,Evi,1945,Afyon.,s,55
