Tarım ve hayvancılıkta önde gelen illerden biriside şüphesiz Afyonkarahisar…
Afyonkarahisar Tarım ve hayvancılığın yoğun olarak yapıldığı bir il. Bundan 5-10 yıl öncesine kadar İstanbul’un et ihtiyacının yüzde 60’ı Afyon’dan karşılanıyordu.
Ancak son yıllarda hayvan girdi maliyetlerinin yükselmesi ve yem fiyatlarındaki artış nedeniyle birkaç köy ve kasaba hariç et ihtiyacını karşılayacak hayvanlar beslenmiyor.
Bugün sucukta en iyi sucuğu üreten ilimiz neredeyse başka illerden hayvan alıp sucuk üretir hale geldi.
Neden bir dönemler et üretiminde öncü bir il konumundayken et üretemez bir il haline geldik?
İşte bunun sorusunu sormamız gerekir.
Afyonkarahisar’da daha çok aile işletmeleri yani köylerde üretim yapan işletmeler vardı.
Burada kendi imkânlarıyla hayvancılık yapan insanlar belli bir zaman sonra para kazanamaz hatta maliyetleri dahi karşılayamaz hale gelince bu işi bıraktılar.
Bir zamanlar hayvancılıkla uğraşan insanlar fabrikalarda askeri ücretle çalışmaya başladı.
Tabi bu mantıklımı değil ancak insanlar artık çaresiz kaldı.
Ben zannediyorum ki şuanda da bu işi yapan insanların evlatları bu işi daha sonra yapmayacaklar.
Durum böyle olunca ülkemizde ithalat baş gösteriyor.
Ciddi anlamda küçük çaptaki üreticilerin ve bu işi tam anlamıyla kendisine meslek edinmiş kişilerin desteklenmesi gerekiyor.
Ülke olarak hayvan varlığımızı arttırmadıkça, yem girdi maliyetlerini düşürmedikçe dışa bağımlılıktan kurtulamayız.
Artık kendi potansiyelimizi tam anlamıyla kullanmamız gerekir.
Aksi halde taşıma suyla asla değirmen dönmez…
