Değerli gönüldaşlarım
Bazen, insanlardan bahsederken günümüzde insan, insanı unuttu. Oysa bir kısım kimseler, insanın kıymetini dünya ve içindekiler ile ölçme küstahlığına kalkıştı. Maneviyatı unuttu.
İşte maneviyat dediğimiz şey lafta kaldı.
Bu sebeple ayakta bir şey kalmadı.
Ben mevzuyu daha fazla uzatmadan mısralarla anlatayım dedim.
Hepinize hayırlı huzurlu vakitler diliyorum.
GÖNÜL NE ARARSIN
Gönül ne ararsın dostun bağında,
Bağban’la duracak Sofa’mı kaldı.
Arar olduk dostu gönül ağında,
Muhabbet koyunda sefa’mı kaldı.
Emanete ihanetlik çok şimdi,
Söz verende sözün eri yok şimdi,
Fakir gönlüm palavrayla tok şimdi,
Mertliğe serilen İfa’mı kaldı.
Arif dedik anlamadı boş çıktı,
Alim dedik ilmi sıfır yaş çıktı,
Zakir dedik zikiriyle keş çıktı,
Zikirle yoğrulan kafa’mı kaldı.
Komşu desen Komşusunu bellemez,
Büyük desen küçüğününü kollamaz,
Küçük desen büyüğünü tınlamaz,
Değerler silindi Vefa’mı kaldı.
Gazi olanlara kahır bağlama,
Kahır ateşiyle yara dağlama,
Yara derin dertlerine ağlama,
Yaraya em olan Şifa’mı kaldı.
