Allahu Teala Ali İmran suresi 185 nci ayeti kerimesinde “Her nefis onu tadacaktır” buyuruyor. Ölüm hak günü geldiğinde mutlaka onunla tanışacağız. Bu nedenle öte dünyamız için gerekli hazırlığı eksiksiz yapmamız gerekir. Üç günlük yolculuğa çıktığımızda nasıl ki bavul bavul eşya hazırlayıp yola koyuluyorsak ahiretimiz içinde hazırlığımızı tam yapmalı, ibadetimizi, hayrımızı hasenatımızı yerine getirmeli, musalla taşında hoca efendinin cemaata “Nasıl bilirdiniz” sorusuna tüm cemaatın “iyi biliriz” demelerini sağlayıp bu dünyadan iyi bir kul olarak ayrılmalıyız.
Sevgili okurlarım. Bir senedir insanlık alemi Kovit 19 mikrobuyla imtihanda. Allah gözle görülmeyen bir mikropla zengini, fakiri, okumuşu, cahili evlere kapattı. Komşu komşuya, evlatlar ana babaya gidemez oldu. Adeta mahşer gününde insanların birbirinden kaçacağı gibi birbirimizden kaçtık. Mahşer günü son bir yılda hep birlikte yaşadık. Henüz tehlike tamamen geçmiş değil. Bu mikrobun şakası yok. İnsanoğlu olarak bizler de maske mesafe ve hijyene dikkat ederek tedbirimizi alacağız takdiri Allaha bırakacağız.
Sevgili dostlar şöyle etrafımıza baktığımızda dün içimizden biri olarak yaşayan çok sevdiklerimiz bugün aramızdan ayrılmış, eşi, dostu, malı, mülkü, dükkanı tezgahı bırakmış, her şey burada kalmış sadece kendisiyle birlikte ameli onunla gitmiştir. Son bir yılda hepimiz çok dostlarımızı kaybettik. Canlarımız yandı. Benimde etrafımdan, akraba ve arkadaşlarımdan ahirete gidenler oldu. Allah hepsine gani gani rahmet eylesin mekanları cennet olsun. İlk aklıma gelenleri burada yad ederek onların bir daha hatırlanmasına vesile olmak istiyorum.
İmam Hatipten 7 sene sınıf arkadaşım olan A.Kadir TÜRK arkadışımı uzun süren rahatsızlığı nedeniyle kaybettim. Onun acısını yaşarken Müftülük emekli memuru Ömer KOÇ’un vefat haberiyle sarsıldık. Hacı Ömer Camiinde görevli iken Kale Görünmezden zorlukla gidip gelirdim. O karda kışta ayağımda lastik çizmelerle 7 sene gidip geldim. Bu çektiğimi bilen rahmetli Ömer kardeşim Müftülükte Hac ve Umre bürolarında görevlendirilmeme yardımcı olurdu. Ayrıca rahmetli yıllarca süren gezek arkadaşımızdı. Bunun acısıyla avunurken çok sevdiğim arkadaşım H.İbrahim Karatekin hocanın kovitten vefat haberini aldım. 2016 Ramazan umresinde beraberdik. Yıllarca süren gezek arkadaşlarımızdandı. Her gördüğünde bana takılır “Var mı bir şey” derdi. Bende buyur dediğimde gevrek gevrek gülerdi. Bu gün çok yorulduk gibi bir laf ettiğimizde “Ne yahu çuval mı omuzladınız” diyerek bizi güldürdü. Bu acımız geçmeden Kuran kursu hocası arkadaşım H.Osman ARI’nın vefat haberini aldım. Yıllardır rahatsızdı. Bu arkadaşımı da kaybettim. Bunun acısını yaşarken Afyon Belediye Zabıta amirliğinden emekli Erdem Belde evlerinden komşum olan Seydiler Eski Beediye Başkanı, İscehisar İl Genel Meclis üyesi sevgili dostum İbrahim Akkaya’nın vefat haberini aldım. Rahmetli hatırnaz çok sevdiğimiz arkadaşımızdı. Onu da toprağa verdik. Bunların üzüntüsünü yaşarken Belçika Vervieste aşayan amcam Şerafet KANDEMİR’in vefat haberini alarak onu da kara toprağa emanet ettik. Daha sonra yakından tanıdığım Alkoloid Fabrikasından emekli Recep ÇELİK’in vefatıyla sarsıldık. Bu öyle bir virüs ki sevdiklerimize bir avuç toprağımız bile nasip olmadı. Cenazelerine omuz veremedik. Acımız sonsuz. Bunlar bilgisayar başında ilk aklıma gelen dostlarım.
Aramızdan ayrılan kardeşlerimizden ibret almalıyız. Dün vardılar bugün yoklar. Yarın bizde yok olacağız. Bu nedenle şu yalancı dünyanın zevk ve sefası bizi aldatmasın. Hiç bitmeyecek gibi dünya için yarın ölecekmişiz gibi ahiretimiz için hazırlanmalıyız. Aramızdan ayrılan tüm sevdiklerimize Allah rahmetiyle muamele eylesin. Mekanları cennet olsun. Geride kalanlarına Allah sabır versin. Rabbim bizi cennetinde buluştursun inşallah.
