Anne ve babaların en hassas noktası çocuklar ve çocuklarının daha sağlıklı, daha akıllı, daha çalışkan, daha erdemli… olmaları için yapamayacakları bir şey yok. Çocuğun fiziksel sağlığını korumak için her anne baba az çok bir şeyler biliyor fakat söz konusu çocuğun psikolojisi, disiplini, denetimi olunca işler biraz daha karışabiliyor. Bu noktada siz anne babalara yardımcı olabilecek bir şeyden bahsedeyim: POZİTİF DİSİPLİN!
Pozitif disiplin en basit tabiri ile çocuğun kendi öz denetimini sağlayabilmesi; toplum kurallarına uyum sağlarken bununla mutlu olabilmesidir. Pozitif disiplinde önemli birkaç unsur vardır: Çocuğa seçenekler sunarak seçim yaptırma, problem çözme becerilerini çocuğa öğretme, doğru rol model olma. Bununla beraber iletişim kurarken olabildiğince açık ve anlaşılır olmak, anne ve baba olarak tutarlı olmak (hayır dediğine evet dememek), sınırlar koymak ve sınırlar içerisinde güvenilir bir çevre oluşturmak, fazla müdahaleci olmamak (eyvah üstünü batıracak şimdi en iyisi elinden kaşığı alayım ben yedireyim!), iyi bir gözlemci olmak, sabırlı olmak, sevginizi sözlü ve sözsüz yollarla her zaman ifade edebilmek; bunlar oldukça önemlidir.
Artık kaşık çatal tutabilecek yaşa gelmiş bir çocuğun önüne yemeğini koyduktan sonra çok yavaş yiyor diye kaşığı elinize alıp yedirmeniz pozitif disiplin için uygun bir davranış değil. Sabırlı olup ona imkanlar vermeniz gerek. Veya çocuk elindeki renkli boya ile duvarları, koltukları boyarken “çocuk bu hayal gücü gelişsin özgür olsun” diye düşünerek rahat bırakmak da pozitif disiplin için çok uygun olmayacaktır. Elbette çocuk boyama yapacak ancak sınırlar koymak her zaman önemli.
Peki buraya kadar okuduysanız pozitif disiplinin disiplinden farkı ne diyorsanız farkı söyleyeyim. İlk olarak pozitif disiplinde sertlik ile netlik kavramlarını karıştırmamak gerek. Yani çocuk hata yaptığında onu uyarırken net olmak önemli. Sertlik içerisinde kızgınlık ve öfke barındırır. Pozitif disiplinde çocuğun davranışlarına yönelik bir kızgınlık göstermek doğru değil. Bunun yanında çocuğu ilişki ile cezalandırmak da uygun olmayacaktır. Yani çocuğun yaptığı hatalı bir davranıştan sonra ilişkinizi kısıtlayarak ona küsmeniz pozitif disiplinde yer almıyor. Çocuk bir şeyleri yaparken annem küsmesin, babam beni sevsin diye değil doğru olduğu için yapmalıdır. Hayatı yeni öğrenen ve öğrenirken de hayatı sizin gördüğünüz perspektiften görmeyen çocuğunuzu disipline ederken elbette kurallar koyacaksınız ancak sevginizi ilginizi eksiltecek herhangi bir cezadan kesinlikle kaçınmalısınız.
